Dit schilderij toont een uitgestrekt rivierlandschap, badend in het zachte, gouden licht van de dageraad of schemering. Aan de linkerkant van de compositie staat een vervallen stenen toren op rotsachtig terrein, die een middeleeuwse mystiek uitstraalt. Dichtbij staat een eenzame visser aan de rustige oever; zijn kleine figuur benadrukt de uitgestrektheid en sereniteit van de natuurlijke omgeving. De delicate penseelstreken van de kunstenaar vangen de texturen van de rotsen op de voorgrond en het zacht kabbelende water, waardoor een harmonieuze relatie tussen land en rivier ontstaat.

Het kleurenpalet is warm maar ingetogen, met aardse bruintinten, zachte groentinten en bleke gele tinten die een vredige, contemplatieve sfeer oproepen. De compositie is vakkundig in balans, waarbij de hoge bomen aan de rechterkant het tafereel natuurlijk omlijsten en het oog naar de verre horizon leiden waar zachte heuvels in de mist vervagen. De sfeer van het schilderij, rijk aan stille eenzaamheid en tijdloosheid, nodigt de kijker uit om verhalen te bedenken die gefluisterd worden door de ruïnes en de rivierstroming.