Obraz przedstawia rozległy krajobraz rzeczny oświetlony miękkim, złotym światłem świtu lub zmierzchu. Po lewej stronie kompozycji dominuje ruina kamiennej wieży, usytuowana na skalistym terenie, która emanuje średniowieczną tajemniczością. W pobliżu stoi samotny rybak na spokojnym brzegu, którego drobna sylwetka podkreśla ogrom i spokój otaczającej przyrody. Delikatne pociągnięcia pędzla artysty oddają fakturę skał na pierwszym planie oraz delikatne fale na wodzie, tworząc harmonijną relację między lądem a rzeką.

Paleta kolorów jest ciepła, ale stonowana; dominuje brąz ziemi, miękka zieleń i blady żółty, co wywołuje spokojny, kontemplacyjny nastrój. Kompozycja jest zręcznie wyważona, wysokie drzewa po prawej naturalnie ramują scenę i prowadzą wzrok ku odległemu horyzontowi, gdzie łagodne wzgórza znikają we mgle. Atmosfera obrazu pełna jest cichej samotności i ponadczasowości, zapraszając widza do wyobrażenia sobie historii szeptanych przez ruiny i nurt rzeki.