Het doek ontvouwt zich met de weelderige vitaliteit van de zonnebloemen; hun gouden gezichten, een symfonie van bloemblaadjes, leunen met een gedurfde aanwezigheid naar de toeschouwer. Ze zijn verzameld in een diepe, indigokleurige vaas; een vat dat zowel hun stralende energie lijkt te bevatten als te versterken. De penseelstreken van de kunstenaar, dik en zelfverzekerd, bouwen de vormen van de zonnebloemen op en geven ze een tactiele kwaliteit die het oog uitnodigt om elke curve en contour te volgen. De kunstenaar omvat ook twee kleine schilderijen op de achtergrond, een naakt aan de linkerkant en een abstracter beeld aan de linkerkant. Het gebruik van complementaire kleuren, zoals het warme geel en oranje van de bloemen tegen de koelere blauw en groen van het gebladerte, bereidt de scène voor een feest voor de zintuigen voor. Het is niet zomaar een stilleven; het is een viering van het leven, een moment vastgelegd in verf met een diepte van gevoel dat lijkt te ademen.