Het doek straalt een serene maar dynamische sfeer uit, die een moment in Le Petit-Gennevilliers vastlegt, met zijn rustige wateren die zowel de zeilboot als de lucht erboven reflecteren. De zachte penseelstreken suggereren een lichte bries die de zeilen opblaast, wat beweging impliceert terwijl het een gevoel van kalmte behoudt; het is alsof de tijd stil staat, de kijker uitnodigend om de rust van het tafereel in te ademen. De boot, met zijn uitgebreide zeilen, trekt onze blik aan als een vriendelijke reus die de compositie domineert, terwijl de omliggende bomen en structuren de scène perfect omlijsten, waardoor een harmonisch evenwicht tussen mens en natuur ontstaat.

Monet maakt gebruik van een opvallend kleurenpalet dat gedomineerd wordt door tinten van blauw, groen en zachte pastels die in elkaar overvloeien, echoënd met de lucht bij zonsondergang. Deze kleurnuance versterkt de dromerige kwaliteit van het stuk, en roept gevoelens van nostalgie en rust op. De reflectie in het water, geschilderd met delicate maar krachtige streken, imiteert bijna het algemene gevoel van het doek, waarbij land en hemel met elkaar worden verbonden. Men voelt zich getransporteerd naar Monet's wereld, waar schoonheid ligt in het vluchtige, en waar de delicate dans van licht en schaduw een sfeer van vrede en zelfreflectie creëert. De historische context herinnert ons eraan dat dit werk is gemaakt tijdens de impressionistische beweging, waar kunstenaars proberen de vluchtige indrukken van licht en kleur vast te leggen, waardoor dit moment in de tijd niet alleen een zicht is, maar ook een ervaring die diep in de ziel weerklinkt.