De scène ontvouwt zich met een zachte rust, een gezicht op boten die over kalme wateren glijden, badend in het zachte licht van een dag. De kunstenaar legt op vaardige wijze het spel van het licht op het water vast, met glinsterende reflecties die naast de boten dansen. De compositie trekt het oog, beginnend met de figuren op de oever, bewegend naar de verankerde boot en uiteindelijk rustend op de verre gebouwen.

De boten zelf zijn gedetailleerd, waarbij de texturen van hun zeilen, de vormen van hun rompen en de activiteiten van hun bemanningen worden onthuld. Een gevoel van sereniteit vult de lucht, geaccentueerd door de zachte beweging van het water en de verre kreten van onzichtbare vogels. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door zachte blauwen en bruinen, waardoor een gevoel van kalmte ontstaat.

Deze afbeelding is een getuigenis van de tijdloze aantrekkingskracht van de Venetiaanse lagune. Het is een scène uit het dagelijks leven en de wisselwerking tussen natuur en mensheid. De penseelstreken worden met een zekere vrijheid aangebracht, waardoor een gevoel van de eigen ervaring van de kunstenaar op deze plek wordt overgebracht.