Dit rustige schilderij vangt een sereen Venetiaans tafereel waarin gondels zachtjes over kalm water glijden, omgeven door weelderige, goudkleurige bomen langs de oever. De zachte penseelvoering en subtiele kleurenmengeling creëren een etherische sfeer, waardoor het water bijna licht lijkt te geven onder de stralende hemel. De compositie leidt het oog moeiteloos van links, waar de boten dicht bij de oever liggen, naar rechts, waar de bomen dichter worden, en creëert zo een harmonieuze balans tussen water, lucht en land. Het subtiele spel van licht en schaduw blaast leven in het doek en roept een gevoel van vrede en stille reflectie op.

De kunstenaar gebruikt pastelblauwe en warme okertinten, die het late middaglicht suggereren dat door de bladeren schijnt, en vangt zo de rustige sfeer die kenmerkend is voor de Franse tuinen van Venetië, zoals de titel suggereert. De impressionistische techniek – gekenmerkt door losse, vloeiende penseelstreken – weerspiegelt de vluchtige aard van het licht en de reflectie ervan op het wateroppervlak. Er is een onderliggende romantische nostalgie die de kijker uitnodigt zich het zachte klotsen van water tegen de gondels en het gefluister van bladeren voor te stellen, een tijdloos moment gevangen in ruimte en tijd.