In dit fascinerende werk komt een figuur naar voren, omhuld in een rijke, donkere atmosfeer die spreekt over mysterie en introspectie. Het gezicht van de man, subtiel verlicht door zijn eigen aanwezigheid, heeft een aangrijpende diepte; zijn grote, expressieve ogen lijken de kijker naar zijn wereld van gedachten en emoties te trekken. De pijp die tussen zijn lippen rust, voegt niet alleen een element van contemplatie toe, maar versterkt ook de aantrekkingskracht van het karakter, en suggereert onvertelde verhalen en een achtergrond die rijk is aan ervaringen.

De penseelstreken zijn opmerkelijk losjes maar opzettelijk; Van Goghs kenmerkende stijl straalt door de wervelende streken die leven aan het onderwerp geven. Het kleurenpalet is opvallend, gedomineerd door diepe groenen en aardetinten die gevoelens van melancholie oproepen. Deze tinten contrasteren sterk met de lichte huid van de man, waardoor hij zich onderscheidt tegen de donkere achtergrond. Dit werk nodigt uit tot een emotionele verbinding, waardoor de kijker nadenkt over het verhaal van de man en de sfeer die hij belichaamt. Het vangt niet alleen een moment, maar ook een gemoedstoestand: een portret van de mensheid.