De scène ontvouwt zich met een zachte sereniteit, een gezicht op een zonovergoten veld in Éragny. De compositie is verdeeld, waarbij het onderste deel wordt gedomineerd door een weelderige weide in levendig groen, bezaaid met kleine, kleurrijke wilde bloemen; de penseelstreken van de kunstenaar dansen over het doek en vangen de speelse interactie van het licht. Drie hooibergen, weergegeven in warme, aardse tinten, rijzen majestueus op uit het gras, hun vormen verzacht door het ochtendlicht. Achter hen vormt een tapijt van bomen een natuurlijke achtergrond, hun bladeren tonen een rijk spectrum van groen en bruin. Een figuur, schijnbaar verzonken in zijn eigen wereld, wandelt over het veld en voegt een gevoel van schaal en menselijke aanwezigheid toe aan de scène. De lucht, een zachte uitgestrektheid van lichtblauw, is bezaaid met subtiele wolkenformaties, die het algehele gevoel van rust versterken. Het is alsof ik bijna het pas gemaaide hooi kan ruiken en de warmte van de zon op mijn huid kan voelen.