Het landschap ontvouwt zich voor ons, een zacht tapijt van glooiende heuvels onder een uitgestrekte, bewolkte hemel. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze het mistige, diffuse licht van de late namiddag vast, en baadt de scène in een zachte, gouden gloed. De compositie is in evenwicht, met het oog dat over de velden wordt getrokken naar de verre rij bomen die de horizon omarmt. De penseelstreken zijn los en expressief, de kleurstreken versmelten om een gevoel van sfeer en diepte te creëren. De texturen zijn voelbaar, van de ruwe hooibergen op de voorgrond tot de subtiele variaties in de velden.

Ik kan bijna de warmte van de zon voelen en het zachte ruisen van de wind door het hoge gras horen. Een herder en zijn kudde zijn aanwezig, wat een narratieve toets aan de rust toevoegt. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door aardetinten – warme gelen, groenen en bruinen – geaccentueerd door de koelere blauwen en witten van de lucht. Het is een scène van eenvoudige schoonheid, een viering van het landschap en de rustige ritmes van het leven.