Portretowany patrzy z zamyśloną, niemal melancholijną miną. Mistrzowskie użycie światłocienia przez artystę natychmiast przyciąga uwagę — bogate, ciemne tło mocno kontrastuje z twarzą i dłońmi modela, podkreślając jego rysy. Jest ubrany w ciemny płaszcz, niedbale rozpięty, by odsłonić odrobinę szkarłatu ze szarfy zawiązanej w pasie oraz czerwoną podszewkę pod białą koszulą z kołnierzem. To odważne użycie koloru jest typowe dla epoki. Pociągnięcia pędzla wydają się swobodne i pewne, oddając poczucie intymności i dystansu zarazem. W jego wyrazie twarzy widać lekkie wahanie, nutę introspekcji, która sprawia, że zastanawiamy się nad myślami i wewnętrznym życiem mężczyzny.