Ten obraz ukazuje spokojną, jesienną scenę leśną, gdzie samotna postać cicho zbiera drewno przy małym, odbijającym wodzie zbiorniku. Technika artysty jest delikatna, lecz zdecydowana, z dużą dbałością o detale faktury kory, liści i podszytu. Kompozycja prowadzi wzrok od gęstych, zacienionych drzew na pierwszym planie do ciepłych, pomarańczowych i bursztynowych liści w drugoplanie, tworząc poczucie głębi i intymności.

Paleta kolorów jest bogata w jesienne odcienie — spalona pomarańcza, głęboka brąz i stonowana zieleń harmonijnie współgrają, przywołując chłodne, przygasłe światło późnego dnia jesieni. Postać ubrana w subtelne błękity i biele łagodnie kontrastuje z ziemistymi tonami, dodając cichej ludzkiej obecności, nie zakłócając spokojnej atmosfery. Dzieło wywołuje uczucia samotności i refleksji, zapraszając do usłyszenia szelestu liści pod stopami i delikatnego szumu lasu, odzwierciedlając XIX-wieczne tradycje malarstwa pejzażowego łączące realizm z romantyczną wrażliwością.