Ta sugestywna scena ukazuje moment pełen napięcia i ciekawości w romańskim dziedzińcu, gdzie młody chłopiec z żywiołowością demonstruje swoje umiejętności w posługiwaniu się proca przed uważną publicznością. Kompozycja jest starannie zrównoważona, klasyczne kolumny ramują centralne postacie, kierując wzrok ku siedzącej, dostojnej postaci królewskiej, która obserwuje wszystko z spokojem i autorytetem. Ciepła, ziemista paleta kolorów architektury i ubrań kontrastuje z chłodniejszymi, delikatniejszymi odcieniami dziecięcych strojów, tworząc wizualną harmonię odzwierciedlającą połączenie niewinności i dyscypliny. Technika artysty ujawnia się w precyzyjnym oddaniu faktur – od gładkich marmurowych płytek po złożone fałdy tkanin – niemal pozwalając usłyszeć szmer widzów i delikatny dźwięk procy.

Emocjonalnie obraz ukazuje edukację jako rytuał przejścia, podkreślając tematy dziedzictwa i nauki w historycznym kontekście wczesnego średniowiecza. Spokojna postawa dorosłych w kontraście do energicznych ruchów dziecka tworzy narrację o przewodnictwie i rozwoju, podczas gdy historyczne znaczenie podkreślają klasyczne elementy architektoniczne i stroje z epoki, akcentując ciągłość kultury i wiedzy. Dzieło to świadczy o mistrzostwie artysty w łączeniu opowieści historycznych z intymnymi momentami ludzkimi, oferując okno do przeszłości, które jest zarazem żywe i ponadczasowe.