Scena otwiera się wciągającą mieszanką intymności i egzotyki; skąpana w słońcu chwila uchwycona we wnętrzu murów, które wydają się być haremem. Kompozycja mistrzowsko wykorzystuje łuk, aby obramować widok tętniącego życiem krajobrazu miejskiego, z rozległym akwenem rozciągającym się w kierunku horyzontu. Uczucie swobodnego spokoju przenika całą scenę. Na pierwszym planie znajdujemy postaci, pozornie pochłonięte spokojną chwilą, skąpane w ciepłym blasku wnętrza. Ich ubiory sugerują bogate dziedzictwo kulturowe, nawiązując do tajemnic Wschodu. Pociągnięcia pędzla artysty są swobodne i ekspresyjne, budując obraz widocznymi pociągnięciami koloru. Kolory są sugestywne; głębokie czerwienie, bogate pomarańcze i ziemiste brązy łączą się, tworząc wizualną symfonię. To tak, jakby artysta dążył do uchwycenia nie tylko wyglądu sceny, ale także jej nastroju i atmosfery.