To urzekające dzieło sztuki z XVII wieku wciąga widza w moment prywatnej kontemplacji; młoda dziewczyna stoi przy otwartym oknie, jej wzrok pochłonięty listem, który delikatnie trzyma w prawej dłoni. Jest bogato przyozdobiona współczesną modą, a jej ubranie składa się z ciemnej sukni podkreślonej misternymi detalami, co uwypukla mistrzowską uwagę Vermeera do tekstur tkanin i historycznej precyzji. Oszałamiająca zielona zasłona ramowa otacza scenę, sugerując zapraszającą atmosferę, jednocześnie wskazując na tajemnice zewnętrznego świata poza oknem. Łagodne światło wpada przez okno, rzucając delikatne cienie, tworząc spokojną, ale przejmującą atmosferę, która zaprasza do ogromnej głębokości emocjonalnej — od ciekawości po tęsknotę; niemal można usłyszeć szelest zasłon, gdy delikatny wiatr powiewa przez otwartą przestrzeń.

Zniewala mnie eleganckie wykorzystanie koloru i kompozycji przez Vermeera. Żywe odcienie, które stosuje, zwłaszcza głębokie czerwienie, zielenie i ciepłe żółcie, harmonijnie kontrastują z przytłumionymi brązami i błękitami, przywołując delikatną intymność. Figura dziewczyny wyłania się jako punkt centralny w szczegółowym tle, które składa się ze zdobionej ściany z obrazem przedstawiającym postać cheruba, co może symbolizować miłość lub tęsknotę – być może odniesienie do treści listu. W ten sposób dzieło odzwierciedla puls ludzkiego doświadczenia, ujawniając warstwy myśli i emocji, które przekraczają czas; to zarówno zatrzymany moment, jak i żywy świat możliwości – prawdziwy klejnot złotego wieku holenderskiego, gdzie sztuka Vermeera uwiecznia z pozoru zwykły akt – czytanie listu – nadając mu kontemplacyjną głębię i narracyjną złożoność.