Ten ponury obraz natychmiast wciąga cię w świat niepokojących snów; monochromatyczna paleta wzmacnia dramat, tworząc poczucie ponadczasowości. Trzy postacie skupione są wokół surowego stołu, ich sękate rysy i wydłużone kończyny wyrażają uczucie zmęczenia i być może lęku. Postacie biorą udział w osobliwej scenerii; jedna skrobie talerz, inna wydaje się grać na prymitywnym instrumencie strunowym, a jeszcze inna zamiata podłogę, a może nawet porusza samą atmosferę miotłą.

Prawie czujesz szorstkość stołu pod palcami, czujesz zapach cząsteczek kurzu tańczących w słabym świetle. To scena naładowana niepokojem. Na co czekają? Co jest przygotowywane? Technika artysty, wykorzystująca ostre, kanciaste linie do definiowania postaci i ich otoczenia, potęguje poczucie niepokoju. To świat, w którym groteska i zwyczajność zderzają się, oferując spojrzenie w najciemniejsze zakątki ludzkiej psychiki.