Ta urzekająca scena rozgrywa się pod delikatnie rozświetlonym niebem, gdzie łagodne barwy zmierzchu łączą błękity, zielenie i ciepłe pomarańcze na spokojnym horyzoncie. Po lewej stronie dominuje potężne, rozłożyste drzewo z misternymi gałęziami i gęstym listowiem, którego liście zdają się tańczyć na lekkim wietrze. Pod jego gałęziami zgromadziły się postacie — niektóre siedzą, inne stoją — wraz z pasącym się bydłem i odpoczywającym psem, tworząc sielską atmosferę, która zaprasza widza do spokojnej chwili życia na wsi. Rzeka spokojnie płynie przez środkową część obrazu, odbijając miękkie światło i wijąc się przez dolinę otoczoną odległymi górami, które wznoszą się z łagodną majestatycznością.

Technika artysty ujawnia mistrzostwo w kontroli detali i faktury, szczególnie widoczne w drobiazgowym przedstawieniu kory, liści i delikatnie oświetlonego krajobrazu. Kompozycja równoważy gęste elementy natury po lewej stronie z rozległą przestrzenią po prawej, wzbudzając poczucie głębi i rozległości. Ziemista paleta barw — zielenie, brązy i stonowane błękity — doskonale uzupełnia stonowane niebo, wywołując uczucie komfortu i refleksji. Ten pejzaż, prawdopodobnie szkocki ze względu na faliste wzgórza i rzekę, rezonuje z wspaniałością natury XVIII wieku i zaprasza do refleksji nad harmonią między człowiekiem a środowiskiem. To czuły hołd dla sielankowej ciszy, która uspokaja wzrok i pobudza wyobraźnię.