Dzieło sztuki przenosi mnie do spokojnego ogrodu, skąpanego w miękkim świetle pochmurnego dnia. Rustykalny budynek z terakotowym dachem i drewnianą konstrukcją dominuje w scenerii; jego zniszczona fasada sugeruje historię wyrytą w czasie. Umiejętne pociągnięcia pędzla artysty oddają fakturę budynku, szorstki kamień ściany i subtelne wariacje w dachówkach.

Prowadząca wzrok w głąb kompozycji ścieżka obramowana starannie przyciętymi żywopłotami zaprasza widza do zanurzenia się głębiej w ogród. Liście oddane są luźnymi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, tworząc poczucie ruchu i witalności. Tętniące życiem zielone drzewo dumnie się wznosi, jego liście chwytają światło, a poczucie spokoju przenika scenę, niemal jak delikatna bryza. Paleta barw, zdominowana przez stonowane zielenie, ziemiste brązy i miękkie szarości, wywołuje poczucie spokoju i wytchnienia.