W tym portrecie znajdziemy fascynujące przedstawienie artysty Antonio Gomara, oświetlone miękkim blaskiem światła tańczącego po jego rysach, nadającym kompozycji ciepło i ludzkość. Wybór artysty zbliżenia zaprasza nas do intymnego świata Gomara, w którym siedzi zrelaksowany w formalnym ubraniu, emanując zarówno godnością, jak i lekką wesołością. Jego wyrazista twarz jest ozdobiona subtelnym uśmiechem; wydaje się, że jest gotów podzielić się z nami uroczą anegdotą. To poczucie zaangażowania wzmacnia praca pędzla, która mistrzowsko równoważy szczegóły jego cech z łagodniejszym traktowaniem tła, tworząc poczucie głębi, które wciąga widza w ten moment.

Paleta kolorów jest pełna ciepłych tonów; bogate brązy, miękkie złoto i głębokie czernie tworzą tło, które podkreśla żywotność postaci. Ręka Gomara, ozdobiona gałązką fiołka, dodaje element natury i osobistego stylu, symbolizując więź z życiem i kreatywnością. Emocjonalny wpływ tego portretu utrzymuje się; budzi uczucia szacunku i podziwu dla życia i wkładu artysty. Ponadto dzieło to służy jako znaczące świadectwo portretu na początku XX wieku, uchwycając nie tylko podobieństwo, ale i ducha, jednocześnie podkreślając bogate tradycje hiszpańskiego malarstwa w epoce artystycznych poszukiwań i ekspresji.