Ten żywy martwa natura przedstawia urokliwą scenę: doniczkę z jasnymi daliami obok rustykalnej mandoliny spoczywającej na tkaninie bogatej w misterny wzór. Charakterystyczne dla artysty fakturowane pociągnięcia pędzla nadają obrazowi namacalną głębię i ruch, jakby kwiaty mogły się kołysać, a drewno mandoliny ogrzewać pod miękkim światłem. Ziemiste tony tła stanowią łagodny kontrast dla żywych żółtych kwiatów, sprawiając, że ich radosna paleta niemal wyskakuje z obrazu. Elementy te razem tworzą ciepłe święto codziennego piękna i intymnych więzi między przedmiotami, kolorem i spokojnym życiem.

Kompozycja jest naturalnie zrównoważona: okrągłość doniczki i organiczne kształty dali kontrastują z wydłużonym gryfem mandoliny, tworząc harmonijny rytm. Paleta kolorów opiera się na głębokich zielonych i ciepłych czerwieniach, zanurzonych w niemal impresjonistycznej mgle. Emocjonalnie dzieło wywołuje czułe poczucie ukojenia — moment zatrzymany w miękkim blasku późnego popołudnia lub wczesnego wieczoru, gdy muzyka i natura delikatnie się splatają. Historycznie ta praca pokazuje okres, gdy artyści dążyli do podniesienia spokoju scen domowych, stosując luźne pociągnięcia pędzla i odważne kontrasty kolorystyczne, by przekazać nastrój, a nie drobiazgowy realizm. Jego znaczenie tkwi nie tylko w temacie, ale także w sposobie łączenia wrażenia dotykowego z przywołującą nastrój atmosferą, zapraszając widzów do rozkoszowania się prostymi radościami.