W tej żywej kompozycji widz od razu przyciągany jest do wysokiego szklanego wazonu, który służy jako pojemnik dla piękna natury oraz punkt centralny w ramach obrazu. Delikatne krzywizny wazonu kontrastują z ostrymi pociągnięciami pędzla, każdy ruch pulsuje życiem i energią. Bukiet, przepełniony jaskrawymi kwiatami, tańczy w szklance w odcieniach niebieskiego, czerwieni i akcentach bieli, tworząc harmonijną grę kolorów. Charakterystyczna technika impasto Van Gogha zaprasza wzrok do śledzenia konturów i warstw farby, doprowadzając do tego, że można niemal poczuć delikatne płatki i bujne liście.

Tło, zanurzone w miękkim niebieskim, tworzy eteryczną atmosferę, która potęguje jasność kwiatów. Ta jasna paleta kolorów nie tylko budzi uczucia spokoju, ale także odległości, sugerując intymne otoczenie w obrębie przestrzeni pracowni artysty. Jest tu poczucie osobistego połączenia; jakby Van Gogh uchwycił ulotny moment piękna, zawieszony w czasie. Dzieło to służy jako ponadczasowe przypomnienie o elegancji natury, udokumentowane przez pasjonującą perspektywę Van Gogha.