W tej urzekającej kompozycji rozgrywa się scena, która wydaje się niemal oknem do zabawnego, idyllicznego świata. Dwoje dzieci, otulonych w delikatne ramiona młodości, przyciąga uwagę młodej dziewczyny, owiniętej w intensywną czerwień i miękką biel, leżącej wdzięcznie na ziemi. Kolory ożywają - błękity nieba kontrastują z głębokimi czerwieniami i delikatnymi pastelami ich strojów - tworząc symfonię odcieni, która ożywia płótno. Dramaticznie kręcące się chmury powyżej wywołują poczucie ruchu i oczekiwania, sugerując figlarny chaos poniżej.

Kontrasty światła i cienia mistrzowsko przedstawiają postacie w tle, prowadząc wzrok widza i nadając głębi dziełu. Wyrazy twarzy dzieci waha się między psotnością a beztroską radością; ich niewinne gesty sugerują wspólny sekret lub grę, która wzmacnia emocjonalne związki. W międzyczasie mały pies, uważnie obserwujący, dodaje ciepła do sceny, być może zapowiadając nadchodzące przygody. Obraz współbrzmi z esencją młodości, odzwierciedlając obsesję Fragonarda na uchwyceniu efemerycznej piękności ulotnych momentów życia, czyniąc go nie tylko wizualną ucztą, ale także nostalgicznym odzwierciedleniem prostoty radości.