Ta ujmująca scena ukazuje spokojny odpływ gondoli z zacienionego nabrzeża, gdzie cicha wielkość Wenecji rozpościera się pod miękkim wieczornym niebem. Kompozycja zręcznie równoważy ciemne, wydłużone sylwetki budynków i gondoli z delikatnym blaskiem zmierzchu, łącząc subtelne żółcie, błękity i szarości. Technika artysty zachęca do zatrzymania się nad subtelnymi szczegółami — migotanie wody odbijającej słabe światło, odległa kopuła pojawiająca się w mgle oraz wyniosła dzwonnica mocująca horyzont. Ogólna atmosfera szepcze o pożegnaniach, samotności i spokojnych rytmach życia nad wodą.

Wykonane z mistrzostwem światła i atmosfery, dzieło to prezentuje poetycką powściągliwość, unikając ostrej czystości na rzecz mgły, która łagodzi wenecką architekturę, rozmywając kontury w harmonijną całość. Paleta barw zdominowana przez zmierzchowe tony wywołuje jednocześnie ciepło dnia i chłód nadchodzącej nocy, budząc delikatną nostalgię. W kontekście historycznym takie widoki celebrują Wenecję nie tylko jako miasto handlowe, ale także jako miejsce, gdzie transport wodny nadawał unikalny rytm życiu — uchwycone tutaj romantycznym, lecz stonowanym pociągnięciem pędzla, sugerującym cichą urodę codziennych chwil.