Dzieło przedstawia nocną scenę: Pont Neuf w Paryżu, skąpany w delikatnej poświacie lamp gazowych. Artysta stosuje technikę pointylistyczną, z niezliczonymi, maleńkimi pociągnięciami pędzla, które tworzą migotliwy efekt, szczególnie widoczny w odbiciu świateł mostu w wodzie. To tak, jakby samo miasto oddychało, a powietrze przepełniało się cichym oczekiwaniem.

Kompozycja prowadzi wzrok przez most, kierując go ku tłu, gdzie budynki rysują się na tle nocnego nieba. Chłodna paleta barw, zdominowana przez błękity i zielenie, wywołuje poczucie spokoju i tajemnicy, wzmocnione grą światła i cienia. Czuje się jak moment zatrzymany w czasie, spokojny paryski wieczór, który powrócił do życia. Dzieło opowiada o minionej epoce, w której proste piękno miasta nocą wystarczało, by urzec duszę.