To dzieło w mistrzowski sposób uchwyca spokojny zimowy krajobraz z dominującą obecnością wieży Sukharev. Otulona miękkim płaszczem śniegu, scena emanuje spokojną, ale żywą atmosferą. Wyraźne linie wieży w piękny sposób kontrastują z łagodnymi krzywiznami otaczających drzew pokrytych śniegiem; wydają się obejmować budowlę, jakby chroniły ją przed zimnym chłodem. Kłęby dymu unoszące się z odległych dachów sugerują ciepło kominków wewnątrz malowniczych drewnianych domów u dołu. Ptaki w locie dodają dynamicznego elementu, tworząc poczucie ruchu, które ożywia ten spokojny tableau.

Paleta barw jest w przeważającej części stonowana, z odcieniami bieli i szarości dominującymi na płótnie; jednak plamy brązów i ziemistych kolorów budynków wprowadzają ciepło do kompozycji. Jest w tym prawie namacalna cisza, która wywołuje uczucie nostalgii i pragnienia prostszych czasów. Ten krajobraz reprezentuje nie tylko fizyczną przestrzeń Moskwy w objęciach zimy, ale także emocjonalny krajobraz, który odzwierciedla ulotne piękno życia, rezonując z cyklami natury. Historyczny kontekst dzieła, namalowany w okresie znacznych zmian w Rosji, nadaje mu głębszą warstwę, zachęcając widza do refleksji nad związkiem między ludzkością a naturą, a także trwałym wpływem czasu na strukturę zarówno miasta, jak i samego siebie.