Ten sugestywny drzeworyt przedstawia spokojną zimową scenę, gdzie delikatne płatki śniegu powoli opadają na cichy dziedziniec świątyni. Centralnym punktem kompozycji jest wysoka sosna ugięta pod ciężarem grubej pokrywy śnieżnej; jej gałęzie tworzą naturalny dach, prowadząc wzrok widza w głąb obrazu. U podnóża drzewa znajdują się postacie ubrane w tradycyjne kimona, trzymające kolorowe parasole; ich obecność wprowadza subtelny kontrast i żywe ciepło do dominującej chłodnej palety barw. Główne kolory to miękkie odcienie niebieskiego i bieli, które wywołują uczucie spokoju zimowej nocy, uzupełnione zielenią sosny i jaskrawymi akcentami parasoli.

Artysta mistrzowsko wykorzystuje techniki drzeworytnicze charakterystyczne dla ruchu Shin-Hanga, gdzie staranna warstwowość kolorów i delikatne przejścia tonalne tworzą harmonijną mieszankę realizmu i stylizacji. Kompozycja równoważy majestatyczne drzewo po lewej stronie z otwartą przestrzenią po prawej, prowadząc do fascynującej bramy w tle, która wskazuje na kulturowe i duchowe znaczenie miejsca. Delikatnie padający śnieg nie tylko dodaje tekstury, ale także wzmacnia emocjonalną atmosferę, wywołując uczucia spokojnej samotności i cichego szacunku, zapraszając widza do wyobrażenia sobie cichych dźwięków zimy przeplatających się z odległymi dźwiękami dzwonów świątynnych. Z historycznego punktu widzenia ten drzeworyt odzwierciedla moment na początku XX wieku w Japonii, kiedy tradycyjna estetyka japońska była reinterpretowana przez nowoczesne techniki druku, zachowując poetycką elegancję miejsca i sezonowości.