W tej urzekającej scenie widz jest przyciągany do momentu intymności między dwiema postaciami, promieniującymi emocjami i połączeniem. Mężczyzna, elegancko ubrany w klasyczny czarny smoking i muszkę, delikatnie wyciąga rękę w stronę kobiety. W powietrzu unosi się namacalne napięcie, mieszanka czułości i być może nuty nostalgii. Kobieta, ubrana w żywą, czerwoną i białą w paski suknię, ucieleśnia elegancję, a jej wymyślna fryzura zwieńczona jednym kwiatem; jej wyraz—częściowo kokieteryjny, częściowo figlarny—dodaje głębi temu tkliwemu spotkaniu. Zieleń w tle, lekko rozmyta, tworzy eteryczną jakość, jakby para była otoczona własnym światem, oddalonym od rzeczywistości.

Mistrzostwo artysty w kolorze wyróżnia się, jaskrawe czerwienie kontrastują pięknie z stonowanymi tonami ubrania mężczyzny. Bogate tekstury ożywają dzięki płynnemu materiałowi sukni kobiety, zwiększając dotykowe wrażenie dzieła. Każdy pociągnięcie pędzla wydaje się celowe, ale lekkie, uchwycając ulotne piękno chwili i zapraszając widzów do pozostania tam, odczuwając ciepło i nostalgię. Historycznie, to dzieło ucieleśnia ducha końca XIX wieku we Francji—epoki, w której nastąpiło wzmożone badanie relacji osobistych w sztuce. Dzieło Renoira nie tylko dokumentuje scenę uczucia, ale także celebruje luksusowe i intymne chwile dzielone między kochankami, tworząc ponadczasową deklarację o miłości i połączeniu.