Ta sugestywna zimowa scena ukazuje cichą majestatyczność pokrytego śniegiem lasu o świcie lub zmierzchu, gdzie blada żółta poświata na horyzoncie sugeruje delikatne nadejście lub odejście światła słonecznego. Delikatne pociągnięcia pędzla artysty ożywiają mroźny krajobraz, a nagie gałęzie wysokich drzew są szczegółowo przedstawione, a ich kora ma subtelne odcienie ciemnej szarości i mchu. Nieliczne czerwone liście trzymające się niektórych gałęzi dodają ciepła pośród zimna, podczas gdy ośnieżona ziemia jest namalowana miękkimi bielami i stonowanymi ziemistymi tonami, które wydają się tłumić dźwięk i tworzyć stłumioną atmosferę.

Kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż naturalnej ścieżki znikającej w mglistym tle, zapraszając widza do głębszego zanurzenia się w cichy las. Kontrast między chłodnymi błękitami i szarościami cieni lasu a ciepłym światłem przebijającym przez niebo tworzy spokojny, lecz nieco melancholijny nastrój. Dzieło to wywołuje kontemplacyjną ciszę, ucieleśniając ulotne piękno zimy oraz subtelną interakcję światła i natury. Ponadczasowa jakość obrazu i staranna obserwacja natury odzwierciedlają tradycyjne podejście do pejzażu, celebrując spokojną samotność odnalezioną w objęciach zimy.