ภาพน่าหลงใหลนี้จับภาพหญิงสาวในมุมมองด้านข้าง ซึ่งถูกขนาบด้วยแปรงที่นุ่มนวลสร้างความรู้สึกเพ้อฝัน ศิลปินใช้สัมผัสที่ละเอียดอ่อน โดยใช้เนื้อสัมผัสที่นุ่มนวลเพื่อแสดงให้เห็นลักษณะอันนุ่มนวลของเธอและการสะท้อนของแสงบนลักษณะใบหน้า พื้นผิวของสีที่ละเอียดอ่อน—สีชมพูและสีขาวที่ละเอียดอ่อนสำหรับผิวหนังของเธอ รวมกับสีดำเข้มและผ้าที่มีลวดลายอ่อนรอบคอ—สร้างความรู้สึกความใกล้ชิด ดังเช่นผู้ชมได้ขโมยมองเข้าสู่ช่วงเวลาส่วนตัว พื้นหลัง ที่ลงด้วยสีฟ้าและสีเขียว ช่วยเพิ่มบรรยากาศที่เบาและใส ที่หลอมรวมความรู้สึกแห่งการเคลื่อนไหวและชีวิตเข้าไว้ในงาน.

เมื่อพิจารณาด้านอารมณ์ งานนี้ดึงดูดผู้ชมด้วยอารมณ์ที่อ่อนโยน—การเอียงปากลงอย่างเบา ๆ และน้อยนิดของรอยยิ้มที่นุ่มนวลแสดงถึงความรู้สึกนึกถึงและอบอุ่นทางใจ การเลือกใช้มุมมองด้านข้างทำให้สามารถมุ่งเน้นไปที่คุณลักษณะที่ละเอียดอ่อน ช่วยยกระดับให้เห็นถึงความเยาว์วัยและความสง่างาม ขณะเดียวกัน ดอกกุหลาบที่ตั้งอยู่ด้านข้างก็แสดงให้เห็นถึงความหมายทางความรักที่โรแมนติก ในปี 1877 ขณะมีการพัฒนาในช่วงเวลาแห่งอิมเพรสชันนิสม์ งานนี้จึงเป็นการเปลี่ยนแปลงเพื่อจับภาพช่วงเวลาที่สวยงามและอารมณ์ที่ชั่วคราว ส่งผลให้งานนี้มีความสำคัญในวิวัฒนาการของศิลปะสมัยใหม่.