ในภาพที่ดึงดูดนี้ กลุ่มชายหนุ่มผู้เหนื่อยล้าเดินทอดน่องไปตามเส้นทางหินกรวด ใบหน้าของพวกเขาแสดงถึงน้ำหนักของการทำงานในแต่ละวัน ตัวละครเหล่านี้ถูกถ่ายทอดในสีสันที่มืดมนและซบเซา สื่อถึงภาพลักษณ์ที่ลึกซึ้งของชนชั้นแรงงาน การใช้พู่กันที่ expressif ของ Munch ช่วยจับภาพการเคลื่อนไหวและความกระวนกระวายของฝูงชน ทำให้เกิดความรู้สึกเร่งด่วนและความเหนื่อยล้า การผสมผสานของสีที่โดดเด่นทำให้มันเกิดขึ้นอย่างมีอำนาจราวกับว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ทั้งยังมีชีวิตอยู่ในความฝันที่มืดมน

อิทธิพลทางอารมณ์นั้นสามารถสัมผัสได้; ใบหน้าที่เหนื่อยล้าของพวกเขาก่อให้เกิดความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจ สะท้อนให้เห็นถึงการต่อสู้และความทุกข์ทรมานในต้นศตวรรษที่ 20 ฉากหลังที่ตัดกัน ซึ่งมีกระเบื้องหลังเรียบและท้องฟ้าที่เย็นยะเยือก ยิ่งช่วยเพิ่มน้ำหนักให้กับประเด็นหลักนี้ สร้างพื้นฐานให้กับความสมจริงที่รุนแรง ความสามารถของ Munch ในการสร้างสรรค์ภาพได้ทั้งทัศนียภาพอารมณ์ภายในและการปรากฏตัวทางกายภาพของแกนหลักเช่นนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของเขาในฐานะนักเขียนสำคัญในแนวพื้นฐานการแสดงที่ค่ะ