ภาพวาดนี้ถ่ายทอดภาพของบุคคลผู้สง่างามยืนเดี่ยวอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังที่มีเงามืด ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดครึ้ม บุคคลนี้สวมเสื้อคลุมหรูหราที่ประดับลวดลายซับซ้อนและเปล่งประกายด้วยสีทองและสีน้ำเงิน มือของเขาถือดอกไม้เล็ก ๆ ที่สื่อถึงสัญลักษณ์หรือการถวายงาน เทคนิคการใช้พู่กันที่ประณีตและพื้นผิวที่ซ้อนทับกันทำให้เกิดแสงเรืองรองรอบตัวบุคคลนี้ ซึ่งตัดกับฉากหลังที่มืดและลึกลับ ฉากหลังที่เต็มไปด้วยโครงสร้างหินที่พังทลายและท้องฟ้าที่ปั่นป่วนเพิ่มบรรยากาศของความศักดิ์สิทธิ์ในตำนานและความดราม่าอย่างเงียบสงบ

องค์ประกอบภาพดึงสายตาของผู้ชมไปยังบุคคลตรงกลางที่มีสีหน้าเงียบสงบและเต็มไปด้วยความลึกลับ ชวนให้ผู้ชมได้ครุ่นคิด การเล่นของแสงและเงา รวมถึงโทนสีที่สุภาพแต่เข้มข้น กระตุ้นความรู้สึกของคืนที่ลึกลับและความเคารพที่ไม่เสื่อมคลาย ผลงานชิ้นนี้สร้างขึ้นในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 สะท้อนถึงความหลงใหลของศิลปินที่มีต่อเรื่องเล่า ความศรัทธา และความงามที่เป็นบทกวีของสิ่งที่ไม่รู้จัก