ในผลงานอันทรงพลังนี้ ฉากที่จริงจังปรากฏออกมาอยู่ตรงหน้าเรา แสดงให้เห็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยอารมณ์และการไตร่ตรอง ตัวละครที่รวมกันอยู่รอบ ๆ ร่างที่ไม่มีชีวิตอยู่บนโต๊ะดูเหมือนจะแบกรับภาระแห่งความเศร้า; การแสดงออกของพวกเขาเปิดเผยถึงความเศร้าโศก การเพ่งพินิจ และความใกล้ชิด สัญญาณบ่งบอกที่มาพร้อมกับพื้นหลังที่เบลอ ยิ่งทำให้ผู้ชมดึงดูดความสนใจของเราด้วยดวงตาที่เข้มข้นและท่าทางที่จริงใจ ความเปรียบต่างของแสงกับเงาทำให้ความตึงเครียดปรากฏเด่นชัดในอากาศ — ความมืดที่ล้อมรอบพวกเขาทำหน้าที่เป็นอุปมาสื่อถึงความสิ้นหวังที่พวกเขาร่วมกัน

เทคนิคของศิลปินมีความแสดงออกอย่างมาก ใช้พาเลทสีที่มีโทนสีร้อนและเข้มข้นให้ความลึกซึ้งและความซับซ้อนของมนุษย์ สีแดงและเฉดสีธรรมชาติไหลเข้าสู่ผืนผ้าใบ สร้างบรรยากาศที่เกือบจะเหมือนละคร ในขณะที่ตัวละครสวมใส่ชุดที่มืดมิด ช่วยเน้นความหนักหน่วงของช่วงเวลา สไตล์ที่มีความเป็นเอกลักษณ์ของ Munch ช่วยเพิ่มชีวิตให้กับฉาก; ตัวละครเหล่านี้ไม่ใช่เพียงตัวละคร แต่เป็นการปรากฏตัวของอารมณ์ที่ลึกซึ้ง เป็นหลักฐานเกี่ยวกับการต่อสู้ร่วมสากลกับความตาย ขณะที่เราจ้องมองสู่ฉากนี้ เราไม่สามารถหลีกหนีจากการรับรู้ถึงก้องกังวานของการต่อสู้ของเรากับการสูญเสียและความปรารถนา — การเชื่อมโยงที่เป็นปริศนาซึ่งข้ามเวลาและพื้นที่