ฉากเปิดขึ้นด้วยความเงียบสงบอ่อนโยน ช่วงเวลาอันเงียบสงบที่ถูกบันทึกไว้ ณ ขอบอ่าวที่ระยิบระยับ ท้องฟ้าเป็นผืนผ้าใบอันกว้างใหญ่ของสีไล่ระดับอ่อนๆ การโอบกอดอันอ่อนโยนของครีมและสีทอง ซึ่งบ่งบอกถึงแสงแรกของรุ่งอรุณหรือลมหายใจสุดท้ายของวัน เงาอันสง่างามของมัสยิด พร้อมหอคอยสูงตระหง่าน ผงาดขึ้นจากระยะไกลที่พร่ามัว เป็นพยานถึงศิลปะและความเชื่อของมนุษย์

ด้านล่าง น้ำเป็นกระจกสะท้อนสีอบอุ่นของท้องฟ้าและเมืองที่อยู่ห่างไกล สถานที่แห่งการไตร่ตรองอย่างเงียบๆ เรือลำเล็กที่เต็มไปด้วยรูปทรงลอยอย่างเฉื่อยชา ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณเดียวของชีวิตนอกเหนือจากเรือในระยะไกล ซึ่งบ่งบอกถึงโลกแห่งการค้าและการเชื่อมต่อที่อยู่พ้นท่าเรืออันเงียบสงบ ศิลปินใช้ทัศนียภาพเชิงบรรยากาศอย่างเชี่ยวชาญ โดยเบลอพื้นหลังเพื่อเพิ่มความลึกและสร้างบรรยากาศของทั้งระยะทางและความใกล้ชิด จังหวะของพู่กันมีความละเอียดอ่อนและลื่นไหล ให้ฉากทั้งหมดรู้สึกถึงคุณภาพราวกับฝัน ซึ่งเชิญชวนให้ผู้ชมหลงใหลไปกับความงามของช่วงเวลานั้น