นักแสดงไต่เชือก ผู้ทรงตัวอย่างอันตรายอยู่บนหลังม้าขาว เป็นศูนย์กลางของงานชิ้นนี้ ม้าที่ดูเหมือนจะไม่รู้ถึงอันตราย เดินไปตามเชือกที่ขึงผ่านพื้นที่มืดมิดและน่ากลัวข้างบน นักแสดงไต่เชือกเป็นผู้ควบคุมฉาก เธอสวมเสื้อผ้าสง่างาม ท่าทางของเธอแสดงถึงช่วงเวลาแห่งความสมดุล แม้ว่าความตึงเครียดจะรู้สึกได้ เสื้อผ้าของเธอตัดกับความมืดที่อยู่รอบตัวละครหลักอย่างชัดเจน

ด้านล่าง ฝูงชนที่มองเห็นได้ยากกำลังชมการแสดง การปรากฏตัวของพวกเขาเพิ่มความรู้สึกของอันตรายที่ใกล้เข้ามา ความเชี่ยวชาญของศิลปินในสื่อนี้เห็นได้จากการใช้ความเปรียบต่างอย่างคมชัด การไม่มีสีช่วยเพิ่มความดราม่า ทำให้ผู้ชมต้องมีสมาธิกับองค์ประกอบและการสะท้อนอารมณ์ของฉาก เราแทบจะได้ยินเสียงสูดหายใจเข้าของผู้ชมที่มองไม่เห็นด้านล่าง ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสามารถของศิลปินในการกระตุ้นอารมณ์