ภาพนี้ถ่ายทอดฉากที่ลึกลับและเงียบสงบซึ่งมีรูปคนตัวเดียวยืนอยู่ใกล้โคมไฟถนนโบราณ ข้างหลังเป็นเส้นขอบฟ้าที่กว้างใหญ่และพร่ามัว ภูมิทัศน์ในท้องฟ้าผสมผสานด้วยสถาปัตยกรรมไกล ๆ อย่างโดมและยอดแหลมที่ปรากฏออกมาผ่านหมอกบางเบา พื้นที่ใต้ตัวคนดูเหมือนหิมะสีขาวซีด ซึ่งมีความแตกต่างชัดเจนกับแถบกำแพงหรือแนวกั้นสีเข้มที่แบ่งภาพในแนวนอน การใช้พู่กันของศิลปินจับความสมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างแสงและเงา สร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบสงบและความสงบภายใน

โทนสีที่ถูกเลือกใช้เป็นสีน้ำเงิน สีเทาอ่อน และสีบราวน์ที่นุ่มนวล เชิญชวนผู้ชมเข้าสู่โลกที่ปกคลุมด้วยหมอก สร้างความรู้สึกของความโดดเดี่ยวและการพิจารณาใจ ความเรียบง่ายของการจัดองค์ประกอบและการใช้รายละเอียดอย่างมีเหตุผล ชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับภาพทิวทัศน์เมืองที่กว้างใหญ่และพร่ามัวนี้ เน้นประเด็นของความโดดเดี่ยวและการสะท้อนความคิดอย่างเงียบ ๆ ผลงานนี้แสดงออกถึงการสำรวจอารมณ์และบรรยากาศในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 อย่างชัดเจนด้วยความสงบเงียบที่เต็มไปด้วยบทกวี