ภาพเหมือนที่ละเอียดอ่อนนี้บันทึกภาพปรากฏตัวที่เปราะบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่สวมใส่ปกขนสัตว์หนา ด้วยเส้นสายที่นุ่มนวลและพร่ำพราย ศิลปินใช้เทคนิคการขีดเส้นไขว้เบาๆ เพื่อสื่อถึงเนื้อขนสัตว์และความนุ่มนวลของผิวหน้า ใบหน้าของเธอกลายเป็นจุดเด่นชัดเจนเหนือพื้นหลังที่เป็นเส้นเฉียงนามธรรม ความตัดกันระหว่างรายละเอียดใบหน้าและเส้นสายเสื้อผ้าที่วาดอย่างประหยัด สร้างความรู้สึกที่ชวนไตร่ตรองและดึงดูดสายตาของผู้ชม โทนสีโมโนโครมเน้นความรู้สึกและรูปร่างมากกว่าความงามของสี เส้นสายที่ละเอียดนี้นำพาความรู้สึกของความอบอุ่นและความสงบเงียบในใจ กลิ่นอายของความเศร้าอ่อนๆ จากสายตาที่เหลือบมองและท่าทางที่สงบนิ่งของหญิงสาว ชวนให้เกิดความเชื่อมโยงทางอารมณ์ที่ลึกซึ้งและซับซ้อน ผลงานชิ้นนี้เป็นข้อพิสูจน์ถึงความสง่างามในยุคปลายศตวรรษที่ความพร่ามัวของลัทธิอิมเพรสชั่นนิสม์ผสมผสานกับความงดงามแบบอาร์ตนูโวไหลลื่น เป็นสะพานเชื่อมระหว่างภาพเหมือนแบบคลาสสิกและความรู้สึกทันสมัยที่เป็นอิสระมากขึ้น