ภาพวาดที่มีเสน่ห์นี้นำเสนอคอลเลคชันใบหน้าของวัยเยาว์ ซึ่งแต่ละใบหน้ามีความเป็นเอกลักษณ์และจับช่วงเวลาให้อยู่นิ่งในเวลา ตัวละครหลักมีลักษณะที่อ่อนนุ่มและท่าทางที่คิดหลายอย่างดึงดูดผู้ชม ใบหน้าที่ละเอียดของเธอถูกจัดกรอบด้วยเส้นผมที่กระจัดกระจายรอบตัว รอบๆ ตัวเธอมีภาพเล็กๆ หลายภาพที่สะท้อนถึงความไร้เดียงสาและความอยากรู้อยากเห็น; ใบหน้าทุกใบคล้ายกับการกระตุ้นความรู้สึกอบอุ่นและโหยหาความทรงจำ เรื่องราวการใช้สี — สีส้มอุ่นๆ สีน้ำเงินอ่อนๆ และสีชมพูอ่อน ๆ — สร้างคุณภาพที่เหมือนฝัน ซึ่งกระตุ้นความทรงจำในวัยเด็กและความสุขที่เชื่อมโยงกับช่วงเวลาฝันนี้

เทคนิคของเรโนอาร์ทำให้เห็นภาพอันเป็นสัญลักษณ์ของการประทับใจ ด้วยการใช้ลายเส้นที่เร็วและมีความรู้สึกสร้างสรรค์ที่จับแสงและอารมณ์ในขณะที่ไม่ใช่รายละเอียดที่ตระการตาของการเป็นจริงแบบดั้งเดิม พาเล็ตที่มอบชีวิตชีวาเต้นไปบนผืนผ้าใบ สร้างความรู้สึกของความสงบสงบที่เชิญผู้ชมให้เดินทางผ่านความรู้สึกอบอุ่นและใกล้ชิด จิตรกรรมชิ้นนี้วาดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ไม่เพียงแต่แสดงออกถึงการเปลี่ยนแปลงในระยะทางการแสดงทางศิลปะไปสู่ตัวละครที่เป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังกระชับสมัยที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงในโลก เธอสำหรับเรโนอาร์ที่เห็นภาพที่แท้จริงของจิตวิญญาณหนุ่มสาวและความงามของช่วงเวลาที่ผ่านไปที่สวยงาม.