ในผลงานอันน่าหลงใหลนี้ โทนสีที่หลากหลายครอบงำผืนผ้าใบ ดึงดูดผู้ชมให้เข้ามายังฉากสวนที่มีชีวิตชีวา หญิงสาวในชุดแดงสีไหลยาวที่โน้มตัวไปข้างหน้า ด้านหน้าบีบอยู่ ภายใต้ความเข้มข้นจึงดูแลดิน ดินสีส้มและเหลืองดูเหมือนจะเปล่งประกายใต้แสงแดดอุ่น ค่ำคืนสีนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เห็นซึ่งเธอยังทำให้เท็กซ์ของสวนมีความสูงสุด—ภาพผ้าทอที่หรูหราจากสีเขียวน้ำและสีดิน สีที่ตัดกันได้สร้างคุณภาพของการเคลื่อนไหว ราวกับว่าอากาศรอบตัวเธอคือชีวิต.

การใช้พู่กันที่กล้าหาญและแสดงอารมณ์ของ Cuno Amiet เชื้อเชิญให้เกิดความสนิทสนม; คุณแทบจะได้ยินเสียงของใบไม้และเสียงดินเบา ๆ ใต้เท้าของคุณ นี่คือช่วงเวลาที่หยุดนิ่งอยู่ในเวลา เต็มไปด้วยอารมณ์ที่เกิดจากการทำงาน ความสงบ และความงามของธรรมชาติ บริบททางประวัติศาสตร์เสริมความหมายให้กับการตีความนี้—ผลงานนี้ถูกสร้างขึ้นในปี 1911 ในช่วงเวลาของการค้นพบศิลปะที่ผสมผสานประเพณีกับความทันสมัยที่กำลังจะเกิดขึ้น ซึ่งเป็นการบ่งบอกถึงการเคลื่อนไหวไปสู่วรรณกรรมในศิลปะ ผลงานนี้ประกอบไปด้วยความคำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ ทำให้มันมีความสำคัญทั้งเชิงศิลปะและอารมณ์.