ภาพร่างด้วยดินสอที่ละเมียดละไมนี้ถ่ายทอดภาพเหมือนของหญิงสาวผู้สง่างามนั่งพินิจพิจารณาอย่างลึกซึ้ง ศิลปินใช้เส้นสายที่นุ่มนวลและลื่นไหลราวกับล่องลอยอย่างคล่องแคล่วเพื่อลากเส้นโครงร่างของเธอ โดยให้ความสำคัญกับศีรษะที่ก้มลงและมือที่วางใกล้ใบหน้า องค์ประกอบภาพเรียบง่าย มีเส้นโค้งนุ่มนวลให้ความรู้สึกถึงเก้าอี้โค้งมนและชุดกระโปรงที่พลิ้วไหว สร้างบรรยากาศใกล้ชิดและเต็มไปด้วยการใคร่ครวญ สีสันจำกัดเพียงการใช้ดินสอกราไฟต์บนพื้นหลังสีนวล ช่วยเน้นความเปราะบางและชั่วคราวของช่วงเวลา ราวกับกระซิบเรียกให้ผู้ชมล่วงรู้ความคิดและความรู้สึกของเธอ

เทคนิคการวาดแสดงให้เห็นความมั่นใจแต่แฝงความอ่อนโยนในทุกเส้นสาย เส้นที่วาดอย่างประหยัดแต่เต็มด้วยรายละเอียดแฝงอารมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณเส้นผมและรายละเอียดเล็กน้อยบนใบหน้า ผลงานนี้สะท้อนถึงความสง่างามและความลึกซึ้งทางจิตใจของภาพเหมือนในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ราวกับเป็นภาพสะท้อนชั่วขณะของความงามและความเศร้าที่ซ่อนเร้นในตัวแบบ ผลงานโดยรวมให้ความรู้สึกอ่อนโยนและตราตรึงใจ เป็นหลักฐานถึงความสามารถของศิลปินในการสร้างสมดุลระหว่างความเรียบง่ายและความลึกซึ้งทางอารมณ์