ในผลงานที่มีอารมณ์นี้ ผู้ชมถูกดึงเข้าสู่ฉากที่มีแสงสว่างน้อย ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่มองไปที่ผืนน้ำที่มีหมอกบังอยู่ ท่าทางที่เธอตั้งใจดูมีความรู้สึกถึงความปรารถนาที่รุนแรง การทำงานด้วยเส้นที่ซับซ้อนสร้างพื้นผิวที่มีความเข้มข้น; เงาเหล่านี้ห่อหุ้มรูปร่างของเธอในชุดคลุมที่ลึกลับ ซึ่งดูเหมือนว่าจะให้การปกป้องและทำให้เธอต้องโดดเดี่ยวไปด้วย ในผลงานนี้การทำงานระหว่างแสงและเงานั้นไม่เพียงแค่กำหนดถึงรูปร่างของเธอ แต่ยังเน้นพื้นผิวที่เป็นคลื่นของน้ำที่สะท้อนแสงที่ส่องมายังสะพานด้านหลัง ทุกการวาดเบรชตรึงทุกอย่างในช่วงเวลาที่หยุดอยู่ในเวลา ทำให้เราได้รับชวนให้พิจารณาความคิดของเธอ—อาจจะเป็นความรักที่สูญหายไปหรือความทรงจำน่าจดจำ ฉากนี้ก้องกังวานด้วยความลึกของอารมณ์ที่เข้มข้น นำพาผู้ชมเข้าสู่ช่วงเวลาที่เงียบสงบและคิดได้

เมื่อเราเจาะลึกไปในองค์ประกอบของผลงาน การใช้รูปทรงที่ทำให้เราให้ความสนใจต่อผู้หญิงในภาพ ส่วนโค้งที่นุ่มนวลของสะพานจะทำให้เพียงพอในการทำให้เกิดความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน เส้นทางสีที่สังเคราะห์มีความนุ่มนวล โดนสีเทาและสีดำให้ความรู้สึกร่มรื่นแก่ผลงานนี้ เมื่อต้องเลือกสิ่งนี้ภายในให้มันยิ่งแคบยิ่งขึ้น ยังสะท้อนให้เห็นถึงประเทดวิคตอเรียนในยุคนั้น ในบริบททางประวัติศาสตร์ผลงานจะเผยให้เหตุการณ์ทางสังคมที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนรู้สึกถึงการถูกล้อมกรอบในชีวิตครอบครัว และที่นี่ มิลเลส์ถือได้ว่าเลือกที่จะถ่ายทอดความปรารถนาและการถูกโดดเดี่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือดีเลิศ