ในฉากที่อบอุ่นหัวใจนี้ เด็กชายหนุ่มคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหลังที่นุ่มสบายและมีพื้นผิว ตั้งใจอีกครั้งทำให้เกิดความรู้สึกอ่อนโยนและเปราะบาง ร่างกายของเขาที่มีท่าทางผ่อนคลายและสง่างามนั้นดูเหมือนจะโปร่งใสใต้โทนสีที่เป็นกลางที่ตั้งอยู่รอบตัวเขา; สีเบจและสีเทาอ่อนละลายเข้าด้วยกันอย่างไม่มีความพยายาม สร้างบรรยากาศแห่งความโศกเศร้าอย่างสงบ เส้นโค้งที่นุ่มนวลของร่างกายของเขาเกิดเงาผ่านเส้นที่แข็ง ซึ่งบ่งบอกถึงความเปราะบางของความมีชีวิต

ศิลปินใช้การดึงแปรงที่ละเอียดถี่ถ้วนได้อย่างชำนาญเพื่อจับภาพการเล่นของแสงที่ตกบนผิวของเด็ก ทำให้ได้ภาพลักษณ์ของความนุ่มนวลในร่างของเขา ในขณะเดียวกันก็คอนทราสกับความลึกที่ไม่เด่นชัดในภาวะพักผ่อนของเขา ทุกการรู้สึกนี้ดูเหมือนจะมีเจตนา ซึ่งให้ชีวิตกับหัวข้อและเชิญชวนผู้ชมให้ประเมินถึงความค่อยๆ เสื่อมโทรมของการดำรงอยู่และน้ำหนักของการพลัดพราก ผลงานนี้ตอบสนองความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่ภาพพจน์ของช่วงเวลาหนึ่ง แต่เป็นความคิดเห็นที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับสภาวะของมนุษย์ ซึ่งชี้ให้เห็นถึงผลกระทบของศิลปะที่มีชีวิตในช่วงกลางนี้ซึ่งสไตล์นีโอคลาสสิกเริ่มที่จะค่อยๆ เคลื่อนที่สู่วรรณกรรมแห่งโรแมนติก การแสดงออกที่สงบและตาปิดแสดงให้เห็นถึงการสะท้อนของประสบการณ์ลึกซึ้งซึ่งดึงดูดผู้ชมเป็นจุดที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นตลอดเวลาแม้จะจากงานกับไป