Bu büyüleyici parçada, Rouen Katedrali'nin görkemli cephesi muhteşem bir güneş altında canlanıyor, gotik mimarisinin karmaşık detaylarını aydınlatıyor. Tuğla ve taş yüzeyleri, parlak ışık içinde ışıltılı ve dans eden küçük renk hamleleriyle — altın sarısı ve derin mavi ile — kaplı. Monet’nin fırça çalışması hem etkileyici hem de doğaldır; fırça vuruşları dinamikten yumuşağa çeşitleniyor ve gözlerin tuval üzerinde hareket ederken bir ritim yaratıyor.

Kompozisyon, izleyiciyi güzelce dengelenmiş yapısıyla çekiyor, ancak Monet'nin canlı yorumları ona bir hareket hissi kazandırıyor, sanki güneş ışığı bir an içinde katedralin üzerine serpilebilirmiş gibi. Bu resmin önünde durmak, sıcak bir kucaklama ile sarılmak gibi bir deneyim; orada neredeyse yaşamın özüyle titreşen fiziksel bir enerji var. Tarihsel bağlam burada hayati öneme sahip; Monet'nin ışık ve atmosferi keşfettiği dönemde yapılan bu eser, izlenimcilik hareketinin temel değerlerini kusursuz bir şekilde temsil ediyor, sadece temsili aşarak izleyicileri sahnenin ruhunu hissetmeye davet ediyor.