Bu huzurlu kompozisyona baktığınızda, içinde bir huzur hissi doğuyor. Eser, sakin bir göletin yüzeyinde zarifçe dans eden su nilüferlerini tasvir eden bir huzur rüyası gibi açılıyor. Yumuşak yeşil tonlarındaki her nilüfer yaprağı, sudan dışarı çıktıkça parlayan beyaz çiçekleri nazikçe kucaklıyor; bunlar doğanın güzelliği hakkında fısıldayan ince bir parıltı yayıyor. Işık ve gölge arasındaki yumuşak etkileşim, uyumlu bir denge yaratıyor; su yüzeyindeki yansıma, ipek bir halı gibi parlıyor ve sizi sahneye daha derinlemesine çekiyor.

Soğuk ve sıcak renkler, lavanta ve mavi tonlarının arka planda parladığı bir zarafetle iç içe geçiyor. Monet'nin fırça darbesi hem izlenimci hem de samimi - her fırça darbesi, yapraklara uzanmışçasına ya da altındaki nazik dalgalanmayı hissedercesine hemen ulaşılabilir bir his uyandırıyor. Bu doğayla kurulan samimi bağlantı, sanatçının ışığın ve atmosferin özünü yakalama konusundaki benzersiz yeteneğiyle birleşince, resmi yalnızca bir tasvir değil; düşünmeye ve huzura davet eden bir deneyim haline getiriyor. Monet'nin su nilüferlerine olan ilgisi, sık sık döndüğü bir motif, doğanın geçici güzelliği üzerindeki kalıcı hayranlığını yansıtıyor ve bu, eseri izlenimcilik akımının temel bir parçası haline getiriyor.