Bu sahne, samimi bir etkileşim duygusuyla dolup taşıyor, canlı bir ortamda anlık bir görüntü yakalıyor. Genç bir kadın, bakışları kısmen yönlendirilmiş bir şekilde, hafif mavi bir kurdeleyle tamamlanmış akışkan beyaz elbisesiyle zarafet yayıyor; bu, doğada kaygısız bir günü anımsatıyor. Fırça darbeleri, renklerle dolu kıvrımlar ve dokunuşlarla canlı biçimde Renoir'ın ustalık tekniğini sergiliyor, her fırça darbesine hayat katıyor. Arka plan, yoğun yapraklarla dolup taşmış ve, kahverenginin tonlarını ve canlı yeşil tonlarıyla birlikte, doğadaki bu varlıklarında onları vurgulayarak, gerçekçi bir arka plan oluşturuyor.

Kadının zarif kıyafetiyle güçlü bir tezat oluşturarak, yanındaki adam sade bir kıyafet giymektedir ve iki figür arasında dinamik bir gerilim göstermektedir. Eli uzanıyor, sanki onu yönlendirmeye çalışıyormuş gibi görünüyor ve bu, bir arkadaşlık veya eğlenceli bir etkileşim anlatısı öneriyor. Figürlerin yerleşimi, izleyiciye ilişkilere dair inandırıcı bir his veriyor; koruyucu ve doğaçlama bir nitelik taşıyor. Genel renk paleti, sıcaklık ve romantizm hissi uyandıran zengin yer tonu ve canlı yeşillerle dolup taşarken, bir duygusal yankıya davet ediyor. Bu parça, yalnızca Renoir'ın ikonik izlenimci tarzını sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda 19. yüzyılın sonlarında sosyal etkileşimlerin özgürleştirici ruhunu da çağrıştırıyor; o dönemde yeni ortaya çıkan orta sınıf, doğadaki boş zaman etkinliklerinden yararlanmaya başlamıştı.