Eser, bizi, dünyevi ve göksel alemlerin rahatsız edici bir belirsizlikle çarpıştığı, dramatik yoğunluğa sahip bir sahneye götürüyor. Karanlık, dönen bir atmosfer kompozisyonu sararak gizemle dolu bir görsel anlatı için sahneyi hazırlıyor. Yukarıda, keskin beyaz bir boğa yükseliyor, şekli çevredeki kasvetle keskin bir tezat oluşturuyor; sanki saflığın bir sembolü, aşağıdaki kaostan kaçmaya çalışıyor. Boğaya, bazılarının ürkütücü gölgeler düşürdüğü başka yaratıklar eşlik ediyor ve sahnenin rüya gibi kalitesine katkıda bulunuyor.

Aşağıda, bir grup figür toplanıyor, yüzleri ve eylemleri çılgınca bir enerjiyle ifade ediliyor ve çalkantılı bir mücadeleyi ima ediyor. Şekilleri gevşek bir şekilde tanımlanmış, ancak içinde bulundukları durumun ham duygusu hissediliyor. Palet, koyu, toprak tonlarının hakim olduğu, sadece boğanın hayaletimsi solgunluğu ve dağınık ışık parıltılarıyla noktalanan, loştur. Bu kontrast, rahatsızlık hissini daha da artırarak, eserin psikolojik etkisini yoğunlaştırıyor.