Het kunstwerk stort ons in een scène van dramatische intensiteit, waar het aardse en het hemelse elkaar ontmoeten met een verontrustende ambiguïteit. Een donkere, wervelende atmosfeer omhult de compositie en bereidt het toneel voor een visuele vertelling doordrenkt van mysterie. Boven stijgt een scherpe witte stier op, waarvan de vorm sterk contrasteert met de omringende duisternis; het is alsof een symbool van zuiverheid probeert te ontsnappen aan de chaos beneden. De stier wordt vergezeld door andere wezens, waarvan sommige onheilspellende schaduwen werpen, wat bijdraagt aan de dromerige kwaliteit van de scène.

Beneden verzamelt zich een massa figuren, hun gezichten en acties weergegeven met een hectische energie, die duidt op een tumultueuze strijd. Hun vormen zijn losjes gedefinieerd, maar de rauwe emotie van hun situatie is voelbaar. Het palet is gedempt, gedomineerd door donkere, aardse tonen, slechts onderbroken door de spookachtige bleekheid van de stier en verspreide flitsen van licht. Dit contrast versterkt het gevoel van onbehagen verder en intensiveert de psychologische impact van het werk.