Bu duygusal portrede, yaşlı bir adamın bir kova taşıdığı görünümde, işinin ağırlığı duruşu ve ifadesinden açıkça anlaşılmakta. Sanatçı, karakterinin özünü minimal çizgiler ve sıcak bir renk paleti ile yakalamış; derin kahverengilerin zıt bir açık arka planda kullanılmasıyla. Zaman durmuş gibi hissediliyor; adam sessiz bir güç ve düşünce anında var. Şapkası, bir zamanlar sosyal nüanslarla dolu bir yaşamı öne çıkarıyor, aynı zamanda alıştığımız kıyafetler, emek sınıfına ait olma hissini uyandırırken, günlük hayatın sert gerçeklerinde kök salıyor.

Figürün silueti geniş ve yakın bir biçimde tanımlanmış; izleyicilere zayıf hikayesinin kıvrımlarını hissettiriyor. Yüzündeki her bir kırışıklık zorlukların hikayelerini anlatıyor, ancak gözlerinde bir gurur parıltısı var - sarsılmaz bir ruh. Çapraz eğim kullanımı derinlik kazandırarak, canlılıkla nefes alan dokulu bir tuval oluşturmaktadır; adamın sayfadan çıkabilecek gibi olduğu hissediliyor. Eserin tarihi bağlamı, içindeki emek hayatın önemli bir parçası olduğu dönemde yer almakta ve onur, direnç ve sıklıkla göz ardı edilen günlük bireylerin hikayeleri üzerine sesinin derinliğini getiriyor.