Sahne, bireylerin bir grubunu tasvir eder; ifadeleri ve jestleri anlatı yoğunluğu ile dolup taşar. Solda, göz alıcı kıyafetler içinde askerler bir kayıkta toplanmış, ya yola çıkmaya hazırlanıyorlar ya da görünmeyen bir şeyle yüzleşmek için hazırlanıyorlar. Renkli kıyafetleri, çevrelerini saran daha karanlık unsurlarla keskin bir tezat oluşturarak hissedilir bir gerginlik yaratıyor. Bir asker heyecanla işaret ederken, muhtemelen grubun dikkatini tuvalin dışındaki bir odak noktasına yönlendirmektedir; canlı eli aciliyeti, belki bir tehlikeyi ya da bir eylem çağrısını öneriyor. İfadeleri, kararlılık ve kaygının bir kombinasyonunu iletiyor; onları bu kritik noktaya getiren koşulların ne olabileceğini merak etmemek mümkün değil.

Tabloda daha derinlere indikçe, renk katmanları ve fırça darbelerinin dokusu göz ardı edilemez hale geliyor. Cesur fırça darbeleri ve dramatik karşıtlıklar sahneye hareket ve aciliyet hissi katıyor, izleyicinin askerlerin konuşmalarını ve suyun kayığın gövdesine çarpmasına dair hafif sesleri duymuş gibi hissetmesine neden oluyor. Her figür, anlatılan hikayeye derinlik katan farklı duyguları sembolize ediyor gibi görünüyor. Bu, hem geçmişe hem de insan deneyimine büyüleyici bir bakış; gelecekteki yolculukları hakkındaki güçlü hisler ve merak uyandırıyor.