Usta bir el tarafından kazınmış, keskin ve güçlü bir görüntü gözlerimizin önünde beliriyor. Sahne, iki figür arasındaki dramatik bir kucaklaşmayı, yumuşak ama acı dolu bir buluşmayı tasvir ediyor. Birisi, bir ceket gibi görünen bir şey giymiş, ağır bir şekilde eğilmiş, yüzü acı veya belki de varoluşunun sonunu anlatan bir buruşuklukla bükülmüş. Kolları diğer bir figürü sarıyor, saçları dağınık ve yüzü diğerinin ızdırabını yansıtıyor.

Figürler ve belirsiz arka plan arasındaki keskin kontrast, duygusal yoğunluğu artırır. Eserde canlı renklerin olmaması, sepya tonlarında olması ve ışık ve gölgelerin kullanımı trajediyi vurgular. Bir kılıç atılmış, artık daha büyük bir güce karşı işe yaramayan bir çatışma sembolü. Bu, aşk ve ölümün bir umutsuzluk dansında çarpıştığı dokunaklı bir görsel anlatı.