Yoğun yaprakların arasından süzülen bir parça gökyüzü, parlak ve berrak bir gün vaat ediyor. Resim, ormanın kenarının açık alanla buluştuğu anı yakalar. Sanatçı, derinlik hissi yaratarak ışık ve gölgeyle ustaca oynuyor; neredeyse geçilmez koyu ağaç duvarı, güneşin aydınlattığı ve çayırların yeşerdiği ön planla tezat oluşturarak arka plana çekiliyor. Işık o kadar berrak ve saf ki, canlı yeşilleri ve sarıları yumuşak, neredeyse dünyevi bir ışıltıyla yıkıyor.

Kompozisyon çarpıcıdır; gözün, gölgeli çalılıklardan güneşli lekelere doğru çekilişi, neredeyse gizli bir dünyayı keşfetmek gibi. Ormanın seslerini, yaprakların hışırtısını, görünmez kuşların cıvıltısını hayal etmek kolay. Sanatçı, ormanın kenarındaymış gibi hissetmenin o sessiz, neredeyse saygılı hissini şişede hapsetmeyi başarmış. Resim, dinginlik hissi, düşüncelere dalıp doğayla bağ kurulabilecek bir yer uyandırıyor.