ท้องฟ้าส่วนหนึ่งโผล่พ้นพุ่มไม้หนาทึบ สัญญาว่าจะได้เห็นวันที่สดใสและแจ่มใส ภาพวาดนี้จับภาพช่วงเวลาที่ขอบป่ามาบรรจบกับพื้นที่เปิดโล่ง ศิลปินเชี่ยวชาญในการเล่นกับแสงและเงา สร้างความรู้สึกของความลึก; ผนังต้นไม้สีเข้ม เกือบจะผ่านไม่ได้ ถอยกลับไปด้านหลัง ซึ่งตัดกันกับเบื้องหน้าที่อาบไปด้วยแสงแดดที่ทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มเบ่งบาน แสงสว่างนั้นชัดเจนและบริสุทธิ์มาก อาบสีเขียวและสีเหลืองที่มีชีวิตชีวาในความสว่างที่นุ่มนวล เกือบจะเหมือนอยู่ในโลกอื่น

องค์ประกอบนั้นน่าทึ่ง—วิธีที่ดึงดูดสายตาจากพุ่มไม้ที่มีเงาไปยังจุดที่โดนแสงแดด เกือบจะเหมือนกับการค้นพบโลกใบใหม่ เป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการถึงเสียงของป่า—เสียงใบไม้กรอบแกรบ เสียงร้องของนกที่มองไม่เห็น ศิลปินได้จัดการเพื่อบรรจุความรู้สึกเงียบสงบ เกือบจะเคารพในความรู้สึกของการอยู่ที่ขอบป่า ภาพวาดนี้ทำให้เกิดความรู้สึกสงบสุข สถานที่ที่ผู้คนสามารถหลงทางในความคิดและค้นหาความสัมพันธ์กับธรรมชาติได้อย่างง่ายดาย